>

DİĞER HABERLER

Akıllı Deli - 1

"Bir adam varmış… Annesini babasını kaybetmiş aynı anda. Başka da kimsesi yokmuş şu hayatta. " Diler Gülay'ın yeni yazısı...
 
   
 
 
     
Bir adam varmış… Annesini babasını kaybetmiş aynı anda. Başka da kimsesi yokmuş şu hayatta. Çok üzülmüş adam, ağlayamıyormuş da. Mezarlıkta dua etmiş saatlerce, binmiş bir belediye otobüsüne. Oturmuş ilk koltuğa. Otobüsle son durağa gelmiş, şoför demiş ‘İn kardeşim hadi’. Adam çıt çıkarmamış, inmemiş de otobüsten. Şoför dokunmamış, delidir diye. Sabah olmuş, şoför bakmış adam hala orada, bıraktığı koltukta, aynı pozisyonda oturuyor. Aklı karışmış, şoför yine sormuş, adamdan yine cevap yok. Ya sabır çekmiş, geçmiş direksiyon başına. Gitmiş, gelmiş otobüs yine bütün gün. Acılı adam da yol boyunca yollara bakmış, bakmış unutmuş acısını. Evlere bakmış, ağaçlara bakmış… Sanki acıları da onlarla birlikte geride kalıyormuş… Rahatlıyormuş adam, otobüs gittikçe… Ama kimseyle konuşmuyormuş adam, tek kelime etmiyormuş hiç. Günler… günler… Günler geçmiş gitmiş. Adamın ruhu yavaş yavaş iyileşiyormuş. Bu sefer, otobüsteki insanlara el uzatmaya başlamış. Hamileleri, yaşlıları oturtuyor, inip binemeyenlere yardımcı oluyormuş. Bir çeşit iyilik meleği olmuş o otobüsün. Konuşmadan; adalet ve huzur sağlıyormuş otobüste. Şoför de bakmış, demiş ‘Bu akıllı deli. İyi de bir adam, ben bunu muavin alayım bari, bilet kessin, ekmeğini kazansın.’ Adamı işe almış ertesi gün şoför. Adam başlamış, biletleri kesmeye, paraları toplamaya. Adam konuşuyormuş artık üstelik. Ama bir süre sonra ağzından çıkan sözlere kendi bile inanamıyormuş. Bir canavara dönüşmüş adeta. Ne hamilelere yardım ediyormuş artık, ne yaşlılara. Sinirli, duygusuz biri olup çıkmış. Tek derdi bozuk para vermeyen sinir adamlar, otobüsü bekleten tipler, biletsiz binmeye çalışan fakirlermiş…Para tam mı, hesap tutuyor mu onun için bu önemliymiş artık…Çünkü o ‘İŞ’miş artık!... “İş olarak” yapıyormuş ne yapıyorsa…

Şoför gibi adam da farkındaymış kendindeki değişimi. Hiç mutlu etmemiş bu onu. Bırakıcam işi diyormuş her gün kendi kendine. Ama alışkanlık her sabah da gitmeye devam ediyormuş. Sonra bir bakmış, para vermiş şoför buna. ‘Al, bu senin maaşın’ demiş. Adam şaşırmış, sevinmiş de. Güzel bir yemek yemiş her gün önünden geçtiği çevirme tavukçuda, beğendiği ayakkabıları da gidip almış. Hafta sonunun ardından tekrar geçmiş işinin başına. Artık işi bırakmayı düşünmüyormuş. Çünkü o da ‘PARA’ymış!... “Para için” yapıyormuş ne yapıyorsa…

Şimdi, hala yaşıyor adam, hala aynı işi yapıyor. Birgün yardım ediyor insanlara, birgün etmiyor. Canı istiyor gülümsüyor, canı istemiyor somurtuyor… Çünkü o da ‘İNSAN’mış!...

Kızlar, bu hafta sizden ricam bu hikayeyi sakin bir anınızda okuyup iyice içinize sindirmeniz. Bir sonraki yazım, iş hayatıyla ilgili olacak. Ve bu hikayeden yola çıkıyorum biraz da… Görüşmek üzere…bu konudaki maillerinizi de beklerim. Söylemek istediği bir şeyler olanlar!!!…Bekliyorum sizi…

Sevgiler…

Diler Gülay
dilergulay55@hotmail.com

Favorilerinize ekleyinAnasayfaya dönPaylaşın
cosmoturk önerisi
GÜNLÜK FALINIZ
HAVA DURUMU
Anket
Aşk mı, Para mı?
Aşk
Para
>