Hiç ummadığın zamanda ummadığın bir kişinin elini sıcacık uzatmasımıydı dostluk!
Kavramlarını yitirdiğimiz ne çok şey var hayatta.Bizi insan yapan en temel hasletleri kimler aldı da elimizden biz farkına varamadık .Neyin gölgesi düştü üstümüze de güneşe bu kadar uzak kaldık.
Uzun zamandır heryer yağmurlu…
Bulutlar ve kalkmamacasına inat eden sis tüm görüş alanımızı kapamış durumda.Yüreklerimiz yeni doğacak güne kilitli.Zamansa acımasızca akıp gidiyor.Bizler de bir şeylerin peşine takılmış ve hedefe kitlenmiş son sürat alabildiğine koşuyoruz.
Yanımızdakilerin gözünü çıkarmak için yarış eder olmuşuz.Beraber savaştığımız “DOST “ dediklerimizi yok sayıvermişiz hemen koltuk sevdasına.Dostlarımızın acılarını kendimize kahkaha malzemesi yapmışız.Oscara da talip olmuşuz sahte oyunculuklarla, şimdi buz gibi olan ellerimizle sırtlarını okşamışız daha önceden sımsıcak olan.
Her iyiliğin altında bir şey arar , kötülük yapmayı olağan saymışız.Sadece bir gülümse bekleyenlere onu bile çok görür olmuşuz artık.
Sahtelik içinde kurgulanan hayatlarda sahte sahnenin başarılı oyuncuları olmuş herkes.Gözlere ve yüreklere inen perdenin her açılıp kapanışında seyircilerin alkışları hazır çınlatırken kulaklarımızı biletlerse bedava satılıvermiş sokaklarda …
Dostluklar can acıtır olmuş artık.Gerçek Dost kalmamış gerçekten .Ne zaman kaybetmişiz onları , hangi akıntı alıp götürmüş başka sahillere.Biz ne yapıyorduk da kaçırıvermişiz elimizden.
Suç kimindi ? Hayat mu suçluydu yoksa.
Ellerimi gökyüzüne uzattım bu sabah.Güneş vardı, hava güzel olacak umudu sardı yüreğimi ama soğuktu esen rüzgar, ellerim buz gibi oldu … uzun zamandır kaybedilen dostlukların acısı ile buz gibi olan yüreğim gibi.
Sevinç Çakmaz
27 Nisan 2011
sevinc@cosmoturk.com
SEVİNÇ ÇAKMAZ - KEDİ GÖZÜ
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
