>

KÖŞE YAZILARI | BURÇİN ÇOBANOĞLU

Özlemek Yetmediğinde

"Bütün yollarımı kapattın. Gelme dedin; seslenme.." Burçin Çobanoğlu'nun yeni yazısı...
 
   
 
 
     


ÖZLEMEK YETMEDİĞİNDE

Bütün yollarımı kapattın. Gelme dedin; seslenme..

Duymayınca sesimi dokunmayınca bana, kül olup gidecek mi sandın?

Bende her şey yerli yerinde; bıraktığın gibi. Çoğunlukla beşinci kadehte sarhoş oluyorum. Kahvemi beni tanıdığından beri şekersiz içiyorum. Bazen senin sevdiğin gibi bir bant takıyorum saçlarıma; lüle lüle omuzlarımdan dökülüyor. Kızardın bazen üst üste sigara içmeme, çok düşünüce seni, engel olamıyorum.

Zaman makinesinde yaşar gibi kaçıp kaçıp gidiyorum dost sohbetlerinden. Hayali iki kanat takıyorum bazen. Olabileceğin yerlere uçuyorum. İstanbul semalarında arıyor gözlerim seni. Yolumdan sapmamak için hiç bir omuza konmuyorum.

Her kadın gibi aynaya bakarak ağlıyorum umutlarım tükendiğinde. Ve her sabaha yeni bir umutla başlıyorum. Kendi denizlerimde boğulup tekrar canlanıyorum.

Bazen "hiç yokmuşsuna" inandırıyorum kendimi bazen de "hiç gitmemişsine".

Böyle avunuyorum belki de..

Günler geçiyor. Sonra aylar eksiliyor.Bir bir..

Yürüdüğümüz yollardan ayak izlerimiz siliniyor.

Sen bitirir ve ben başlarken bu aşkın hangi zamanında karşılaşılır tekrar?

Kalp krizi gibi değil artık heyecanlar. Her telefona koşan bedenim yorgun. Karşı kıyıda bir hayaleti kovalıyor düşlerim. Her geçen gemiye anlamlar yüklüyorum. Papatya falları baktığım yok ama çift ve tek rakamlarla geleceğimize şekil veriyorum. Sırtı dönük yürüyen adamlar sana benziyor çoğu zaman. İnan eskisi kadar umutla yüzlerine bakmıyorum.

Bazen başka bedenlerin yanına koyuyorum seni. Benim dışımda kimin daha çok yakışacağını anlamaya çalışıyorum.

Beni özlemek yetmezken sana, başka tenler yetti mi sarhoş bedenini okşamaya diye düşünüyorum.

Kokusunu bilmediğin tenler ne kadar ısıtabilir ki yatağını?

Bu zamandan sonra, hangi umut tutunabilir hayatımın sarmaşık saçlarına?

"hayatımda kal" diyecek kadar cesur değilken hangi çaresiz kalp çarpabilir tek başına?

Koklamadan soluyorum havayı. Öylesine bakıyor gözlerim etrafa. Bedenimden bağımsız yürüyor ayaklarım.Benden habersiz bir beden yaşıyor sanki tüm hayatı.

Burçin Çobanoğlu
info@burcincobanoglu.com
www.burcincobanoglu.com

BURÇİN ÇOBANOĞLU
YAZARA E-POSTA GÖNDER

 

Diğer yazıları liste halinde görmek için tıklayın >

Favorilerinize ekleyinAnasayfaya dönPaylaşın
cosmoturk önerisi
GÜNLÜK FALINIZ
HAVA DURUMU
Anket
Aşk mı, Para mı?
Aşk
Para
>