Geçen yazımda, şiir okumayı ne kadar çok sevdiğimi (!) yazmıştım. Bunun üzerine dedim, bir iki şiir de ben karalayayım. Biraz karaladım silik oldu, üzerinden bir daha geçtim; bu sefer de koyu oldu, dedim en iyisi ben bunu biraz daha sileyim…
Sildim, karaladım, sildim, karaladım…
Ortaya bunlar çıktı.
Gözüm gönlüm bu duruma şaştı,
Kelimelerim mailleri aştı,
Geldi, kondu buraya aslında bu sadece bir başlangıçtı…
*****************
İYİLİK
İYİLİK YAPIP DENİZE ATSAM
YA BİR BALIK YERSE İYİLİĞİMİ
HAZMEDEMEZSE KÜÇÜCÜK MİDESİ
KöTüLüK OLMAZ MI GERİSİ?
NASIL AYIRIRIM İYİLİKLE KÖTÜLÜĞÜ
NOKTALAMA İŞARETLERİNİ BİLMEZKEN BEN
BİRİ KULAĞIMA FISILDASA
HİSLERİM O AN CANLANSA...
************************
SANKİ
Sanki biz hep bahardık,
Önümüzde yazları kovalardık.
Güneş açtığında ovalarda yuvarlanır,
Beyaz bulutların arkalarına saklanırdık.
Sözleri sallamazdık,
Nedenini anlamazdık.
Gece olunca mehtaba çıkar,
Aya bakamazdık.
Telefonun tuşlarına basamaz,
Birbirimizi arayamazdık.
Kumlara ayak basamaz,
İsmimizi kumlara yazamazdık
Birbirimizin gözlerine baktığımızda
Sebebini anlamazdık.
Geceleri uyuyamaz
Gündüzleri uyanamazdık,
Müziği açtığımızda
Melodisini duyamazdık.
Yüzlerce güzel söz söyleyip
Anlamlarını kavrayamazdık.
Oysa biz hep ikimizdik
Kapı çaldığında gelen sadece bizdik.
SEMNAL GÖKMEN
YAZARA E-POSTA GÖNDER
DİĞER ADRESLER 
